مهران احمدی را اغلب با نقش‌های سریال‌های تلویزیونی‌اش به‌ویژه سریال طنز «پایتخت» و در نقش «بهبود» می‌شناسند. سریال محبوبی که به دلیل استقبال مردم در چند سری ساخته شد؛ اما فعالیت‌های هنری مهران احمدی به همین‌جا محدود نمی‌شود. احمدی علاوه بر نقش‌های متعدد تلویزیونی‌اش در نزدیک به 30 فیلم سینمایی نقش‌آفرینی کرده است و همین‌طور با عناوین مختلف کارگردان، دستیار کارگردان، برنامه‌ریز، بازیگردان و ... در سینما و تلویزیون صاحب تجربه است.
سال‌های اول زندگی
مهران احمدی متولد اسفند ماه سال 1352 در تهران است. خانواده احمدی در سال‌های کودکی او مدتی به نیشابور می‌روند تا مهران احمدی چند سالی را در گروه‌های آماتور تئاتری نیشابور دست به تجربه بزند. احمدی در دوره دبیرستانش در نیشابور، نمایش‌های تئاتر زیادی را کارگردانی می‌کند که عبدالرضا کاهانی هم در آن‌ها نقش‌آفرینی داشته است، کارگردانی که در سال‌های بعدی زندگی مهران احمدی به چهره‌ای پراهمیت تبدیل می‌شود. او همچنین در کانون تئاتر نیشابور با حامد بهداد هم‌کلاسی بوده است.
تحصیلات
پس از بازگشت خانواده احمدی به شهر تهران و پس از چند سال تجربه‌اندوزی او در نیشابور، مهران احمدی در رشته بازیگری تئاتر، در سال 73 و در 21 سالگی وارد دانشگاه آزاد اسلامی می‌شود و در رشته بازیگری تئاتر شروع به تحصیل می‌کند. او در همین سال‌ها فعالیت حرفه‌ای خود را هم‌زمان با تحصیل آغاز می‌کند.
شروع نه‌چندان درخشان
در دهه 70 مهران احمدی در نقش‌های متفاوت تئاتری تجربه‌اندوزی کرد، از جمله در نمایش‌های «محاکمه ژاندارک»، «چندوچون به چاه رفتن» و «آ سید کاظم». او همچنین کار حرفه‌ای خود در تلویزیون را با یک تله‌تئاتر شروع کرد؛ تله‌تئاتری به نام «انگشتری ژنرال ماسیاس» که چندان اثر مهمی نبود.
احمدی در ادامه دو سریال کم‌اهمیت «جدال با سرنوشت» و «تنها در تاریکی» را به کارگردانی مسعود رشیدی بازی می‌کند و در پایان دهه 70 و اوایل ده 80 بازیگر آیتم‌های نمایشی برنامه «سیمای خانواده» می‌شود که سریال‌های «روزهای مه آلود» و «بیابان عشق» بودند؛ تا این‌که بازی در سریال «آخرین روزهای شاد بودن» در سال 80، آخرین تجربه بازیگری او در دوره اول بازیگری‌اش می‌شود.
کارنامه مهران احمدی در شروع کارش چندان قابل دفاع نیست و مورد توجه کسی قرار نمی‌گیرد. در آن سال‌ها بازی در سریال‌های نه‌چندان با کیفیت و نقش‌های کم‌فروغ، کمک چندانی به دیده شدن مهران احمدی نمی‌کند. او که همواره از صحبت کردن درباره آن سال‌ها طفره می‌رود، تجربه‌های اولیه‌اش را این‌گونه توجیه می‌کند: «کارهای اولیه‌ام را از سر ناچاری بازی می‌کردم و در آن سال‌ها انتخابی در کار نبود. در سال‌های دانشجویی‌ام پدرم فوت کرد و من با مشکلات جدی مالی مواجه شدم. به همین دلایل چندان به کارهایی که در آن‌ها بازی می‌کردم توجهی نداشتم.»
فاصله گرفتن از بازیگری
پس از گذراندن سال‌هایی نه‌چندان درخشان در شروع کار بازیگری، مهران احمدی به مدت 5 سال از بازیگری فاصله می‌گیرد و به دنبال دستیاری کارگردان می‌رود: «بعد از مدتی که وضع زندگی‌ام سروسامان یافت، تصمیم گرفتم دیگر بازی نکنم، حتی به این قیمت که برای همیشه شغل بازیگری را از دست بدهم یا فراموش بشوم. به نظرم فراموش‌شدن بهتر از این است که آدم در نقشی بازی کند که اصلاً آن را دوست ندارد و حائز هیچ ویژگی خاصی نیست.»
استارت با کاهانی در سینما
مهران احمدی که از سال‌های دبیرستان و در نیشابور با عبدالرضا کاهانی آشنا بود، اولین فیلم سینمایی خود را با این کارگردان تجربه کرد. او در سال 85 و در فیلم «آدم» که اولین تجربه فیلم‌سازی عبدالرضا کاهانی است، به‌عنوان بازیگر، برنامه‌ریز و دستیار کارگردان ایفای نقش می‌کند، فیلمی که هیچ‌وقت اکران نشد اما شروع همکاری‌های سینمایی احمدی و کاهانی بود. مهران احمدی در تمام فیلم‌های اولیه کاهانی بازی کرده است و علاوه بر آن به‌عنوان دستیار او و همچنین برنامه‌ریز این فیلم‌ها، در ساختشان نقش داشته است.
فیلم دوم کاهانی فیلم «بیست» بود که در سال 87 ساخته شد. این فیلم با کاندید شدن در تمام بخش‌های اصلی جشنواره فیلم فجر و برنده شدن جایزه بهترین بازیگر مرد و زن مکمل، نام عبدالرضا کاهانی و عوامل این فیلم را بر سر زبان‌ها انداخت. بازی مهران احمدی هم در این فیلم دیده شد، علاوه بر این‌که او دستیار اول عبدالرضا کاهانی در این فیلم بود، فیلمی که دیپلم افتخار بهترین کارگردانی را در جشنواره فجر بیست و هفتم نصیب کاهانی کرد.
بعد از این فیلم، مهران احمدی با همان عناوین فیلم «بیست»، در تجربه سوم سینمایی کاهانی، یعنی «آن‌جا» حضور یافت.
فیلم سینمایی چهارم مهران احمدی هم مجدداً تجربه‌ای با رفیق قدیمی‌اش عبدالرضا کاهانی بود. فیلم «هیچ» که در سال 88 ساخته شد و احمدی به‌عنوان بازیگر و برنامه‌ریز در آن نقش داشت. این فیلم هرچند توفیق جشنواره‌ای نداشت اما به‌شدت مورد توجه قرار گرفت. زیرا علاوه بر ایده جالبش بازیگران مطرح زیادی داشت، بازیگرانی مثل مهدی هاشمی، مرضیه برومند، پانته‌آ بهرام، نگار جواهریان، احمد مهرانفر و... که بازی در کنار آن‌ها برای مهران احمدی فرصتی مغتنم به شمار می‌آ‌مد.
تجربه با کارگردان‌های دیگر
چهار فیلم سینمایی اول مهران احمدی با کاهانی تجربه شد تا این‌که پس از پختگی سینمایی او در این فیلم‌ها، در سال 88 بود که احمدی با ایفای نقش در فیلم «خوابهای دنباله‌دار» تجربه‌ای تازه را از سر گذراند. باز هم احمدی در این فیلم صرفاً بازیگر نبود، او در این فیلم به‌عنوان دستیار اول پوران درخشنده، با این کارگردان باسابقه سینمای ایران همکاری داشت و علاوه بر این بازنویسی فیلم‌نامه این فیلم را_ که نوشته محمود آیدین بود_ انجام داد.
سال 89 پرکارترین سال دوران حرفه‌ای مهران احمدی بود. او در این سال علاوه بر این‌که با فیلم «اسب حیوان نجیبی است» پنجمین همکاری خود با کاهانی را_ این‌بار فقط به‌عنوان بازیگر_ پشت سر گذاشت، در چهار فیلم دیگر هم نقش‌آفرینی کرد: «صدای پای من» ساخته مهرداد خوشبخت، «سیزده59» به کارگردانی سامان سالور، «خواب است پروانه» ساخته مزدک میرعابدینی و فیلم «آلزایمر» اثر احمدرضا معتمدی. مهران احمدی علاوه بر بازیگری در فیلم «سیزده59»، دستیاری کارگردان و برنامه‌ریزی را هم در این فیلم بر عهده داشت.
بازی در فیلم «آلزایمر» مهم‌ترین جایزه دوران حرفه‌ای مهران احمدی تا به امروز را برای او به همراه داشته است. احمدی برای بازی در این فیلم تحسین‌شده احمدرضا معتمدی، موفق شد برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد نقش مکمل از بخش جلوه‌گاه شرق (سینمای آسیا) بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر شود.
قطع همکاری با کاهانی
مهران احمدی در سال 90 به‌عنوان مدیر تولید تجربه ششم سینمایی عبدالرضا کاهانی انتخاب شد تا در هیچ‌کدام از فیلم‌های کاهانی تا آن زمان غایب نبوده باشد. اما وقتی در این فیلم نقش اصلی به‌جای مهران احمدی به رضا عطاران داده می‌شود، اختلافاتی میان او و کاهانی به وجود می‌‌آید که برای همیشه میانه آن‌ها را بر هم می‌زند. مهران احمدی دراین‌باره می‌گوید: «ایده‌های اصلی بعضی از فیلم‌های کاهانی را من دادم اما اعتقاد داشتم که سینما یک کار گروهی است و به همین دلیل برایم مهم نبود که نام من وجود داشته باشد. از یکجایی احساس کردم که کاهانی فکر می‌کند که همه کارها را خودش انجام می‌دهد و به همین دلیل تصمیم گرفتم که جدا شوم. او نقش اصلی در «بی خود و بی جهت» را برای من نوشت اما نهایتاً آن را به رضا عطاران داد. «بی خود و بی جهت» زندگی خود من است و ایده‌اش را هم خودم به کاهانی دادم. هنوز هم به‌عنوان یک دوست کاهانی را دوست دارم اما دیگر حاضر نیستم با او همکاری کنم.»
بازگشت به تلویزیون
مهران احمدی که کارش را از تلویزیون شروع کرده بود، پس از سال‌ها تجربه موفق در سینما، پس از ده سال دوباره به تلویزیون بازگشت و در سریال «تا ثریا» ساخته سال 90 سیروس مقدم بازی کرد. همکاری او در سال بعد با مقدم ادامه یافت تا این‌که او با بازی در سری دوم سریال پرطرفدار «پایتخت»، محبوب‌ترین نقش خود را بازی کرد، بازی در نقش «بهبود» که بسیار مورد توجه مخاطبین قرار گرفت. او درباره بازی در نقش بهبود می‌گوید: «من از حرکات خروس برای بازی در این نقش بهره گرفتم که همیشه حواسش به اطرافش هست. این شخصیت یکی از دوست داشتنی‌ترین نقش‌های من بود.»
مهران احمدی که اغلب در قالب نقش‌های منفی بازی می‌کند، پس از این مجموعه در سریال‌های دیگری هم ایفای نقش کرده است که «آوای باران»، «مهرآباد»، «پایتخت 3» و «چرخ فلک» از مهم‌ترین آن‌ها بوده‌اند. او همچنین در سال 93 در «ابله» که سریال شبکه خانگی کمال تبریزی بازی کرده است.
اولین تجربه کارگردانی
مهران احمدی با بازی در نقش‌های مختلف، از اوایل دهه 90 به چهره‌ای کاملاً شناخته شده تبدیل می‌شود و در سال‌های بعدی با بازی در چندین فیلم سینمایی و تلویزیونی، بیش‌ازپیش مورد توجه قرار می‌گیرد. او در این سال‌ها در فیلم‌های قابل توجهی مثل «بغض»، «شیار 143»، «سیزده»، «نفس»، «کارگر ساده نیازمندیم» و... بازی کرده تا ثابت کند متکی بر توانایی‌های شخصی خود است و راه پیشرفت را می‌شناسد.
او در تازه‌ترین تجربه خود به کارگردانی رو آورده است و علاوه بر ساخت فیلم کوتاه «ساکنین محترم»، در سال 96 با فیلم «مصادره» در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور یافته است. مهران احمدی در این فیلم به‌عنوان بازیگر-کارگردان، با رضا عطاران، هومن سیدی، بابک حمیدیان و هادی کاظمی همکاری داشته است.
